ਉਸਤਾਦ ਜਨਾਬ ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ ਸਾਹਿਬ - ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ...

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸੁਣ ਕੇ ਮਜ਼ਾ ਨਾ ਆਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
ਦਿਲ ਵਿਚ ਜੇ ਖੁੱਭ ਨਾ ਜਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਖ਼ੂਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ ਇਹ ਹੈ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਮਸਤੀ,
ਜਿਹੜੀ ਦਿਮਾਗ਼ ਨੂੰ ਖਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਹਰ ਸ਼ਿਅਰ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੇ,
ਅੱਧ ਚੋਂ ਜੋ ਟੁੱਟ ਜਾਵੇ, ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਮਿਸਰਾ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋ ਮੁੱਕੇ, ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣ ਅਰਥ ਪਹਿਲਾਂ,
ਉਲਝਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਬੇ-ਅਰਥ ਕੋਈ ਬਾਤ ਜਚਦੀ ਨਹੀਂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਵਿੱਚ,
ਮਾਅਨਾ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਮਖ਼ਸੂਸ ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਕੁਝ ਯਾਰੋ ਗ਼ਜ਼ਲ ਲਈ ਹਨ,
ਬਾਹਰ ਜੇ ਉਸਤੋਂ ਜਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਹਰ ਬਾਤ ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਵਿਚ ਰੰਗੀ ਹੋਈ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੀ,
ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ਕੀਆਂ ਚੜ੍ਹਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂ ਵੰਡਣ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਮਿਸਰੇ,
ਜਿਸ ਚੋਂ ਸੜਾਂਦ ਆਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਮਸਤੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵਰਗੀ; ਮੁਟਿਆਰ ਵਰਗਾ ਨਖ਼ਰਾ,
ਨਜ਼ਰਾਂ ’ਚ ਨਾ ਸਮਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਮਧੁਰਤਾ; ਝਰਨੇ ਜਹੀ ਰਵਾਨੀ,
ਜੇਕਰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਸ਼ਿਅਰਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਉੱਦਾਂ ਲਭੇ ਲੁਗਾਤ ਵਿਚੋਂ,
ਫ਼ਿਰ ਭੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਦੇ ਦਾਅਵੇ? ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਅਨਹੋਣੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ; ਉਪਮਾਵਾਂ ਅੱਤ ਅਸੰਭਵ,
ਅਸ਼ਲੀਲਤਾ ਵਧਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚ ਥਿਰਕਦੀ ਹੈ ਜਿਦਾਂ ਹੁਸੀਨ ਨਾਚੀ,
ਓਹ ਰੰਗ ਨਾ ਜਮਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਬਿਰਹਾ ਦਾ ਦਰਦ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਵਸਲ ਦੀ ਲਤਾਫ਼ਤ,
ਜਾਂ ਇਸ਼ਕ਼ ਨਾ ਜਮਾਵੇ ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਮਹਿਬੂਬ ਨਾਲ ਗੱਲ; ਸਾਕੀ ਨਾਲ਼ ਸ਼ਿਕਵੇ,
ਮੰਜ਼ਰ ਨਾ ਏਹ ਦਿਖਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਦਿਲ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਹੈ ਏਹ ਦਾਨਿਸ਼ਵਰਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ,
ਕੋਈ ਪਹੇਲੀ ਪਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!
-----

ਸੜੀਅਲ ਮਿਜ਼ਾਜ਼ "ਦੀਪਕ"; ਡਿਗਰੀ ਦਾ ਰ੍ਹੋਬ ਪਾ ਕੇ
ਜੇ ਕਰ ਕਥਾ ਸੁਣਾਵੇ; ਉਸਨੂੰ ਗ਼ਜ਼ਲ ਨਾ ਆਖੋ!

ਅਨਾਮ - ਠਰਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਘਾੜਤਾਂ ਬੜੀਆਂ ਘੜਦਾ - ਕੁੰਡਲੀਆ ਛੰਦ

ਈਰਖਾਲੂ
ਕੁੰਡਲੀਆ ਛੰਦ

ਪੁੱਠੀ ਟੋਪੀ ਪਹਿਨ ਕੇ ਬਣਿਆ ਨੰਬਰਦਾਰ ।

"ਸਾਹਿਤ ਨਾਲ਼ ਬਲਾਤਕਾਰ" ਠਰਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ।

ਠਰਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਘਾੜਤਾਂ ਬੜੀਆਂ ਘੜਦਾ।

ਪੈਰੋਂ ਛੱਡ ਜ਼ਮੀਨ ਅਸਮਾਨੀਂ ਉਡਦੀਆਂ ਫੜਦਾ।

ਜਾਂਦਾ ਕਵੀ ‘ਅਨਾਮ’ ਫਾਲਤੂ ਦੂਸ਼ਣ ਥੋਪੀ।

ਬਣਿਆ ਨੰਬਰਦਾਰ ਪਹਿਨ ਕੇ ਪੁੱਠੀ ਟੋਪੀ।

-----

ਕੁੱਤਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਭੌਂਕਣਾ ਹਾਥੀ ਆਪਣੀ ਚਾਲ ।

ਚਾਲੂ ਜਿਹੇ ਅਲੋਚਕਾ ! ਗਲ਼ੇ ਨਾ ਤੇਰੀ ਦਾਲ਼।

ਗਲ਼ੇ ਨਾ ਤੇਰੀ ਦਾਲ਼ ਕਲਮ ਬੇਅਰਥ ਘਸਾਵੇਂ।

ਲਿਖ ਨਿੰਦਾ ਦੇ ਬੋਲ ਵੰਡ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਪਾਵੇਂ ।

ਕਹਿੰਦਾ ਕਵੀ ਅਨਾਮ ਜਾਗ ਹੁਣ ਪਿਆਰੇ “ਸੁੱਤੇ”।

ਹਾਥੀ ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਭੌਂਕਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਕੁੱਤੇ ।

ਪ੍ਰਿੰ: ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ - ਸ਼ਿਅਰ

ਸ਼ਿਅਰ

ਮੇਰੇ ਵਲ ਉਂਗਲਾਂ ਉਠਾਉਣੋ ਆਪ ਜਦ ਮੁੜਦੇ ਨਹੀਂ,

ਫਿਰ ਜੇ ਮੈਂ ਕਰਦਾਂ ਹਾਂ ਇਉਂ, ਖਿਝਦੇ ਹੋ ਕਿਉਂ ਸਾਰੇ ਤੁਸੀਂ?

ਗੁਰਮੇਲ ਬਦੇਸ਼ਾ - 'ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ ਚਿੰਤਨ-ਮੰਥਨ' - ਤੁਕਬੰਦੀ

ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਰਲ਼ ਕੇ ਪਾਠ ਕਰਾਇਆ

ਆਪੋ ਆਪਣੀਆਂ ਚੁੱਕ ਪੋਥੀਆਂ ਓਥੇ ਬਹੁੜੇ ਲੋਕ !

...............

ਬਈ ਖ਼ੂਬ ਚੱਲਿਆ ਮੁਰਗ ਮਸੱਲਮ 'ਤੇ ਦਾਰੂ ਸਿੱਕਾ

ਕਈ ਮੁੜ ਆਏ ਨੇ ਖਾਕੇ ਬਰਫੀ ਅਤੇ ਪਕੌੜੇ ਲੋਕ !

................

ਕਈ ਦਾਈਆਂ ਕੋਲੋਂ ਪੇਟ ਲੁਕਾਉਂਦੇ-ਛੁਪਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ

ਉਦੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਜਦ ਜੰਮ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ ‘ਪੁੱਤ ਜੌੜੇ’ ਲੋਕ !

..............

ਇੱਕ ਟੋਪੀ ਵਾਲਾ ਬੁੱਢਾ ਲੇਖਕ ਆਸ਼ਿਕ ਹੋ ਗਿਆ ਓਥੇ

ਬੈਠੀ ‘ਨੀਟਾ ਰਾਣੀ’ ਸੋਚੇ 'ਲੇਖਕ' ਆਖਾਂ ਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ‘ਭੌਰੇ’ ਲੋਕ !

............

ਹਰ ਥਾਂ ਫੋਟੋ ਖਿਚਵਾਉਣੀ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਤਾਣ ਕੇ ਸੀਨਾ

ਉਂਝ 'ਗੁਰਮੇਲ' ਸੋਚਾਂ ਵੱਲੋਂ ਨੇ ਪੁੱਜ ਕੇ ਸੌੜੇ ਲੋਕ !

ਪ੍ਰਿੰ: ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ - ਸ਼ਿਅਰ

ਸ਼ਿਅਰ

ਇਸ ਨਵੇਂ ਯੁਗ ਦਾ ਅਲੀਬਾਬਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰੇ?

ਚਾਲੀਓਂ, ਚੋਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਇਕ ਸੌ ਚਾਲੀ ਹੋ ਗਈ।

ਅਨਾਮ - ਕਵਿਤਾ ਚੋਰ ਦੀ ਪੱਕੀ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ

ਗੁਰਮੇਲ ਬਦੇਸ਼ਾ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ

ਉਹ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਤੇ

ਜਾ ਕੇ ਆਏ

ਹੁਣ ਲਾਹੁੰਣ ਥਕੇਂਵਾ ਠੇਕੇ ਮੂਹਰੇ :)

ਸੁਖਿੰਦਰ - ਨਜ਼ਮ

ਇੰਟਰਨੈੱਟ

ਨਜ਼ਮ

ਪਤੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ‘ਚ ਉਲ਼ਝਿਆ

ਰੱਬ ਲੱਭਦਾ ਹੈ;

ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਬਿਸਤਰੇ ‘ਚ

ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨੀ ਹੋ ਰਹੀ

ਇੰਟਰਨੈੱਟ ‘ਚੋਂ ਪਤੀ ਲੱਭ ਰਹੀ ਹੈ।

ਗੁਰਿੰਦਰਜੀਤ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ
ਅਲਾਰਮ ਦੀ ਚੀਖ
ਪੁਲੀਸ ਦੀ ਤਫਤੀਸ਼
ਗਹਿਣੇ ਡਾਲਰ ਬਚੇ
ਕਵਿਤਾ ਚੋਰੀ :)

ਪ੍ਰਿੰ: ਤਖ਼ਤ ਸਿੰਘ - ਸ਼ਿਅਰ

ਸ਼ਿਅਰ

ਮੁਕਤ ਧਿਰਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ਵਰੇ ਕਿਹੜਾ ਬੰਨਾ ਏ,

ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਡਿੱਠਾ ਏ ਪਖਪਾਤ ਅਸੀਂ।

ਨਿਜ-ਹੋਣੀ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਕਿੱਥੇ ਵਿਕਣਾ ਸੀ,

ਹੋ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਵੇਚੀ ਅਪਣੀ ਜ਼ਾਤ ਅਸੀਂ।

ਗੁਰਿੰਦਰਜੀਤ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ

ਐਧਰੋਂ ਉਧਰੋਂ ਫੜ ਕੇ ਸਤਰਾਂ

ਸਫੈਦ ਕਿਤਾਬਾਂ ਭਰਦੇ ਹਾਂ।

ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਮਿੱਤਰੋ!

ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਰੀ-ਸਾਈਕਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਹਰਚੰਦ ਸਿੰਘ ਬਾਗੜੀ - ਨਜ਼ਮ

ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ

ਨਜ਼ਮ

ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ‘ਚ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ

ਬੈਠੇ ਨੇ ਸੋਹਣੇ ਹੋਟਲ ਬਣਾ ਕੇ।

ਉੱਚੇ-ਉੱਚੇ ਸੁਹਣੇ ਤੇ ਦਿਲ-ਖਿੱਚ

ਕਰਦੇ ਨੇ ਬਸੇਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਉੱਥੇ ਆ ਕੇ।

---

ਉਹ ਤਾਂ ਤੈਰ ਸਕਦੇ ਨੇ ਹਵਾ ਦੇ ਸਾਗਰਾਂ ‘ਚ

ਬੱਦਲ਼ਾਂ ‘ਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਨਿੱਤ ਉਹ ਨਹਾ ਕੇ।

ਸੋਚ ਨੂੰ ਲਗਨ ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਪੁੱਠ ਦੇ ਕੇ

ਕਾਲ਼ਖਾਂ ਮੁਕਾਈਆਂ ਨੇ ਲਾਟੂ ਜਗਾ ਕੇ।

----

ਭੋਰਾ ਕੁ ਥਾਂ ਤੇ ਬੁੱਕ ਕੁ ਰੌਸ਼ਨੀ

ਦੇ ਦਿਓ ਉਧਾਰੀ ਦੋਸਤੋ!

ਸ਼ਾਇਰੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ

ਅਜੇ ਰੇੜ੍ਹੀ ਲਗਾ ਕੇ।

ਦਰਸ਼ਨ ਦਰਵੇਸ਼ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ
ਕਿਤਾਬ ਘੱਲੀ

ਰਿਵੀਊ ਨਾ ਹੋਇਆ

ਸ਼ਰਾਬ ਪਹੁੰਚੀ...ਸੱਤ ਸਫ਼ੇ ਦਾ ਰਿਵੀਊ

ਗੁਰਿੰਦਰਜੀਤ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ

ਮੈਂ ਹਾਂ ਕਵੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ

ਮੇਰੀ ਆਦਤ

ਕੱਟ ਐਂਡ ਪੇਸਟ

ਗੁਰਮੇਲ ਬਦੇਸ਼ਾ - ਨਜ਼ਮ

ਨਜ਼ਮ

ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ

ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸੀ

ਤੇ ਝਾਂਜਰ ਓਹਦੀ ਛਣ ਛਣ ਛਣਕੇ